Przejdź do głównej zawartości

Renowacja cmentarza w Dołhinowie

Członkowie pododdziału Związku Piłsudczyków RP na Białorusi wspólnie z dyplomatami Ambasady RP w Mińsku rozpoczęli 26 sierpnia prace porządkowe na cmentarzu wojennym w Dołhinowie w rejonie wilejskim.

Podczas prac renowacyjnych

Cmentarz, na którym spoczywają żołnierze armii niemieckiej i rosyjskiej z 1915 roku oraz żołnierze Wojska Polskiego i bolszewicy, polegli w 1920 roku, został urządzony na przełomie lat 20. i 30. XX stulecia. Władze II Rzeczpospolitej na podstawie zobowiązań prawnych, nałożonych na Rzeczpospolitą Polską w ramach Traktatu Wersalskiego i Traktatu Ryskiego, zadbały o wojenne pochówki, stawiając jednakowe nagrobki i krzyże wszystkim pochowanym na cmentarzu żołnierzom. Solidnie wykonane krzyże dotrwały do naszych czasów w dość dobrym stanie.

W trakcie prac renowacyjnych, podjętych przez piłsudczyków z Białorusi i akredytowanych w jej stolicy polskich dyplomatów, oczyszczono i zaimpregnowano specjalistycznymi środkami wszystkie elementy betonowe oraz uzupełniono ubytki. W kolejnym etapie prac groby zostały pomalowane, a ich wnętrza zabezpieczone oraz uzupełnione ozdobnym żwirkiem.

Ze względu na dość duży rozmiar cmentarza oraz konieczność dowozu materiałów prace renowacyjne potrwają na nim do połowy września.

Cmentarz w Dołhinowie został wyznaczony jako miejsce pochówku żołnierzy KOP z pobliskiej strażnicy Pohost. Prace poszukiwawcze, prowadzone na nim przez 52. batalion Armii Białoruskiej oraz specjalistów Instytutu Pamięci Narodowej RP mają rozpocząć się 4 września.

Źródło: Znadniemna.pl na podstawie relacji wicekonsula RP w Mińsku Adama Kaczyńskiego

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Kresowe miasto Głębokie a Marszałek Piłsudski

Głębokie, to położone na Białorusi miasto powiatowe obwodu witebskiego. W dawnych czasach kresowe miasteczko w powiecie dziśnieńskim, nad brzegiem jeziora tegoż nazwiska, należało kolejno do magnackich rodów: Radziwiłłów, Korsaków, Zenowiczów, a po traktacie pokojowym w Rydze z 1921 roku wróciło do Rzeczypospolitej i stało się centrum administracyjnym dziśnieńskiego powiatu województwa wileńskiego. Głębokie, widok ogólny miasta przed 1930 r. CBN Polona Według opowieści Józef Piłsudski kilkakrotnie odwiedził Głębokie i okolice. Po akcji bezdańskiej w roku 1908 przez pewien czas ukrywał się w majątku Boryskowicze, należącym do Doboszyńskich. Gościł w Mosarzu, ale nie przywitali go zbytnio – właściciel, Kalikst Józef Piłsudski, unikał swego rewolucyjnego krewnego. Następnie, gdy Polska odrodziła się, a jego krewny został jej przywódcą, Kalikst Piłsudski bardzo żałował swojej nadmiernej ostrożności. Ale więzi rodzinne nadal nie zostały przerwane. W maju 1935 roku, kiedy zmarł Marszałek Jó...

Ocalić od zapomnienia - Władysław Dąbrowski

W dniu 9 lipca 2020 roku członkowie oddziału Związku Piłsudczyków Rzeczypospolitej Polskiej przeprowadzili wyprawę rozpoznawczą w okolicach wsi Hermanowicze (wieś w rejonie szarkowszczyńskim obwodu witebskiego), aby sprawdzić informacje o grobach polskich żołnierzy poległych podczas wojny polsko-bolszewickiej 1920 roku. mjr. Władysław Dąbrowski, fot. Muzeum Polskich Formacji Granicznych im. mjr. Władysława Raginisa Odkryliśmy, że 5-6 kilometrów od wioski Hermanowicze, obok ruin fundamentów i piwnic dawnego majątku Podolszczyzna, znajduje się kwatera polskich żołnierzy na terenie o wymiarach około 20 na 20 metrów. W kwaterze znajduje się 6 grobów: 5 szeregowców (nazwiska są czytane) 30. Pułku Strzelców Kaniowskich, którzy polegli (zamordowani) w potyczce z bolszewikami dnia 6 czerwca 1920 roku, oraz grób polskiego oficera (według opowiadań). Jego pomnik znajduje się 5 metrów od grobów i leży w ziemi na skraju urwiska, co uniemożliwiło odkrycie napisu. Również przy wejściu znajduje się g...

Polska Organizacja Wojskowa - Fragmenty witebskie

W dziejach polskiej myśli niepodległościowej, reprezentowanej w latach 1914 - 1921 przez organizacje młodzieży w Rosji, Witebsk ma swoją piękną kartę i obok Moskwy i Kijowa był, jeśli nie najliczniejszem, to z pewnością najruchliwszem i najbardziej zwartem ideowo, kulturalnie i towarzysko środowiskiem ożywionej działalności, prowadzonej w pierwszym rzędzie w karnych szeregach zainicjowanego tu w jesieni roku 1915 harcerstwa polskiego. Zarówno kierownicy jak i szeregowcy harcerstwa wileńskiego rekrutowali się początkowo niemal wyłącznie z elementów napływowych z b. Królestwa i Wileńszczyzny. Godną uwagi cechą środowiska był pozytywny stosunek młodzieży do idei niepodległościowej, mającej tu grunt b. podatny, czego wyrazem może być do pewnego stopnia fakt, że zorganizowaną podk oniec r. 1915 pracę rozpoczęło z inicjatywy uczestnika walk legjonowych, (pseudonim Topór), który dotarłszy w tym czasie do Witebska, w charakterze emisarjusza, potrafił natchnąć młodzież zapałem i wiarą w pomyśln...