Piłsudczycy - Kresy

Marszałek Józef Piłsudski przybył do Baranowicz 30 października 1922 roku o godzinie 11 specjalnym pociągiem z Warszawy na dworzec Centralny, witany przez wojewodę nowogródzkiego Władysława Raczkiewicza oraz władze cywilne i wojskowe. Dworzec kolejowy w Baranowiczach. Na fasadzie dworca widoczne tablica ku Józefowi Piłsudskiemu. Fot. Archiwum Ludwik Żuk O godzinie 11.30 Marszałek Piłsudski został powitany przy bramie triumfalnej przez przedstawicieli miasta, organizacyj i instytucji społecznych, oddziały przysposobienia wojskowego i straż pożarną ze sztandarami. Poczem udał się w powozie, zaprzężonym w parę białych koni, w towarzystwie wojewody nowogródzkiego ulicą Szeptyckiego i Narutowicza do starostwa, gdzie w sali konferencyjnej przyjął delegację miasta oraz gmin powiatu baranowickiego, jak również organizacyj społecznych z terenu miasta i powiatu. Józef Piłsudski w czasie konferencji w Starostwie w towarzyszenie wojewody nowogródzkiego Władysława Raczkiewicza i Szefa Kancelarii Cy

Od roku 1934 z inicjatywy Związku Rezerwistów trwała praca nad odbudową miejsca urodzenia Józefa Piłsudskiego. Miejsce, na którym stał dom, wyniesiono nad otoczenie tarasem, fundamenty dworku wydźwignięto z pomocą płyt granitowych celem uwidocznienia historycznego domu, a w nim pokoju, w którym urodził się Marszałek w roku 1867. Uczczenie pamięci Marszałka Józefa Piłsudskiego w Zułowie. Uroczystość zasadzenia pamiątkowego dębu. Fot. Narodowe Archiwum Cyfrowe W dniu poświęcenia stu szkół Marszałka Józefa Piłsudskiego odbyła się w Zułowie podniosła uroczystość. Przybyły na nią liczne delegacje oraz goście z całej Polski, wzięła w niej udział ludność z okolicznych wsi i miasteczek. Pociągami porannymi przyjechali: Pan Prezydent Rzeczypospolitej Ignacy Mościcki, Pani Marszałkowa Aleksandra Piłsudska ze starszą córką Wandą, członkowie rządu, wicemarszałkowie Sejmu i Senatu, prezes Najwyższej Izby Kontroli Jakub Krzemieński, generalicja, ks. biskup polowy Józef Gawlina, przedstawiciele władz

Marszałek Józef Piłsudski często gościł w Grodnie. Wszak Grodno, leżące w połowie drogi między Warszawą, a ukochanym przezeń Wilnem. W ziemi grodzieńskiej leżą Druskieniki, gdzie najchętniej wypoczywał po wyczerpującej pracy dla Państwa. To też nieraz w przejeździe zatrzymywał się Piłsudski w Grodnie, zawsze ze szczerą radością witany przez ludność miasta. Wyrazem uczuć miasta była uchwała Rady Miejskiej w 1930 roku, by prosić Marszałka Józefa Piłsudskiego o przyjęcie honorowego obywatelstwa miasta Grodna. Widok ogólny pomnika ku czci poległych obrońców Grodna na placu Tyzenhauza, lata 30. Fot. Narodowe Archiwum Cyfrowe Dnia 4 października 1921 roku Piłsudski wysiadł w Łosośnie z pociągu (na ten dzień przełożono obchód rocznicy uwolnienia Grodna od bolszewików w dniu 26 września 1920 r.), witany strzałami armatnimi. Z dostojników przybyli na spotkanie: gen. Rydz Śmigły, ówczesny dowódca II Armii, starosta Kazimierz Rogalewicz, prezydent miasta Edward Listowski i inni. W powozie zaprzęż

Według opowieści z dawnych czasów Józef Piłsudski kilkakrotnie odwiedził Głębokie i okolice. W młodości gościł w Mosarzu, ale nie przywitali go zbytnio — właściciel, Kalikst Piłsudski, unikał swego rewolucyjnego krewnego, ponieważ Józef był już kilka razy w więzieniu carskim. Następnie, gdy Polska odrodziła się, a jego krewny został jej przywódcą, Kalikst bardzo żałował swojej nadmiernej ostrożności. Ale więzi rodzinne nadal nie zostały przerwane. W maju 1935 roku, kiedy zmarł Marszałek Józef Piłsudski, podczas uroczystości żałobnej obok portretu z czarną wstążką na rękawie stanęła córka właściciela Mosarza, Maria. Niestety udokumentowany jest tylko fakt, że Józef Piłsudski spędził cały dzień w Głębokiem 12 sierpnia 1922 roku. Głębokie, widok z bramy. W oddali widać skwer Piłsudskiego oraz pomnik ku czci Jego imienia. Fot. Muzeum Historii Fotografii w Krakowie W nocy z 11 na 12 sierpnia 1922 roku Naczelnik Państwa Józef Piłsudski wraz z rodziną przejeżdżał przez Wilno. Towarzyszyli mu

W dniu 9 lipca 2020 roku członkowie oddziału Związku Piłsudczyków Rzeczypospolitej Polskiej przeprowadzili wyprawę rozpoznawczą w okolicach wsi Hermanowicze (wieś w rejonie szarkowszczyńskim obwodu witebskiego), aby sprawdzić informacje o grobach polskich żołnierzy poległych podczas wojny polsko-bolszewickiej 1920 roku. mjr. Władysław Dąbrowski, fot. Muzeum Polskich Formacji Granicznych im. mjr. Władysława Raginisa Odkryliśmy, że 5-6 kilometrów od wioski Hermanowicze, obok ruin fundamentów i piwnic dawnego majątku Podolszczyzna, znajduje się kwatera polskich żołnierzy na terenie o wymiarach około 20 na 20 metrów. W kwaterze znajduje się 6 grobów: 5 szeregowców (nazwiska są czytane) 30. Pułku Strzelców Kaniowskich, którzy polegli (zamordowani) w potyczce z bolszewikami dnia 6 czerwca 1920 roku, oraz grób polskiego oficera (według opowiadań). Jego pomnik znajduje się 5 metrów od grobów i leży w ziemi na skraju urwiska, co uniemożliwiło odkrycie napisu. Również przy wejściu znajduje się g