Przejdź do głównej zawartości

Nowa tablica w Miadziole

Dzięki ofiarodawcom z Polski i pracy lokalnych Polaków, na cmentarzu wojskowym w Miadziole zainstalowano nową tablicę upamiętniającą bohaterów wojny z bolszewikami.

Foto: Stefan Łopacki

 Tablicę ufundował Związek Gmin Wiejskich Województwa Podlaskiego. Na cmentarzu w Miadziole postawili ją działacze szczuczyńskiego oddziału Związku Piłsudczyków RP na zlecenie Ambasady RP w Mińsku.

 W sobotę 28 października, do pracy zabrali się członkowie pododdziału Związku Piłsudczyków RP na Białorusi. Pomagał w pracach kamieniarskich, wykwalifikowany w tej dziedzinie działacz mińskiego oddziału Związku Polaków na Białorusi, Grzegorz Pawłowicz.

 Według Listy Strat Wojska Polskiego na nowej tablicy umieszczono nazwiska:

 Badura --- szer. 8 dyw.piech. 5 VI 1920
Bukowski Kacper strz. 47 p.strz. 3 VI 1920
Gałążewski Wincenty szer. 5 p.p.leg. 28 VII 1919
Gołaszewski Wincenty --- 5 p.p.leg. 28 VII 1919
Siwiec Jan strz. 47 p.strz. 3 VI 1920
Wojna Kazimierz strz. 47 p.strz. 2 VI 1920

 Poświęcenie tablicy upamiętniającej polskich żołnierzy poległych w wojnie z bolszewikami w latach 1919-1920 odbyło się 1 listopada z udziałem ambasadora Konrada Pawlika.

 "Upamiętniamy dzisiaj polskich żołnierzy, którzy polegli w latach 1919-1920 podczas wojny polsko-bolszewickiej" – mówił na cmentarzu w Miadziole ambasador RP Konrad Pawlik, dziękując wszystkim osobom zaangażowanym w dbanie o polskie groby i w odnowienie tablicy pamiątkowej.

 W czasie uroczystości odmówiono modlitwę za poległych żołnierzy, zapalono znicze i złożono kwiaty. Na cmentarzu w Miadziole obecni byli wierni z miejscowej parafii katolickiej Matki Boskiej Szkaplerznej. Poświęcenia tablicy dokonał miejscowy proboszcz.

 Na cmentarzu w Miadziole znajduje się kwatera polskich żołnierzy poległych w latach 1919-1920 oraz pomnik upamiętniający odzyskanie przez Polskę niepodległości, pochodzący z 1933 roku; został on zniszczony przez komunistów w latach 1939-1940.

 Kwaterę i pomnik odnowiły w roku 2014 miński oddział nieuznawanego przez białoruskie władze Związku Polaków na Białorusi we współpracy z Wydziałem Konsularnym polskiej placówki w Mińsku.

 Z okazji dnia Wszystkich Świętych i Święta Niepodległości pracownicy Ambasady RP i Wydziału Konsularnego w Mińsku tradycyjnie objeżdżają polskie groby i miejsca upamiętnień w Mińskim Okręgu Konsularnym.

 Uroczystość poświęcenia odrestaurowanej tablicy na cmentarzu w Miadziole ku czci żołnierzy poległych podczas wojny polsko-bolszewickiej 1920 roku:




Źródło: Kresy.pl/Dzieje.pl/ foto: jups

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Ocalić od zapomnienia - Władysław Dąbrowski

W dniu 9 lipca 2020 roku członkowie oddziału Związku Piłsudczyków Rzeczypospolitej Polskiej przeprowadzili wyprawę rozpoznawczą w okolicach wsi Hermanowicze (wieś w rejonie szarkowszczyńskim obwodu witebskiego), aby sprawdzić informacje o grobach polskich żołnierzy poległych podczas wojny polsko-bolszewickiej 1920 roku. mjr. Władysław Dąbrowski, fot. Muzeum Polskich Formacji Granicznych im. mjr. Władysława Raginisa Odkryliśmy, że 5-6 kilometrów od wioski Hermanowicze, obok ruin fundamentów i piwnic dawnego majątku Podolszczyzna, znajduje się kwatera polskich żołnierzy na terenie o wymiarach około 20 na 20 metrów. W kwaterze znajduje się 6 grobów: 5 szeregowców (nazwiska są czytane) 30. Pułku Strzelców Kaniowskich, którzy polegli (zamordowani) w potyczce z bolszewikami dnia 6 czerwca 1920 roku, oraz grób polskiego oficera (według opowiadań). Jego pomnik znajduje się 5 metrów od grobów i leży w ziemi na skraju urwiska, co uniemożliwiło odkrycie napisu. Również przy wejściu znajduje się g...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

Na polach łazduńskich

Łazduny – wieś w rejonie iwiejskim obwodu grodzieńskiego na Białorusi. W drugiej połowie XIX wieku w pobliżu miasteczka Łazduny Korwin-Milewscy wybudowali pałac i duży park o tej samej nazwie. Później wokół majątku rozrosła się wieś, również o nazwie Łazduny. Następnie obie wsie nazywano różnie, np. Łazduny i Łazduny 1, Łazduny południowe i Łazduny północne. Obecnie Łazduny północne noszą oficjalnie nazwę Łazduny 1, a południowe Łazduny 2. Dobra te były dziedzictwem Radziwiłłów. W 1806 roku Dominik Hieronim Radziwiłł podarował Łazduny Józefowi Wołodkowiczowi i jego żonie Karolinie z Brzostowskich. Po 1810 roku majątek nabył Samuel Wołk-Łaniewski, który podarował go swojej wnuczce Weronice Wołk-Łaniewskiej zamężnej za Oskarem Korwin-Milewskim. Ostatnim właścicielem majątku był ich syn Hipolit Milewski. W czasach zaboru Łazduny, znalazły się na terenie ujezdu oszmiańskiego guberni wileńskiej, a po traktacie pokojowym w Rydze z 1921 roku w gminie Ługomowicze powiatu wołożyńskiego wojewódz...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

Kresowe miasto Głębokie a Marszałek Piłsudski

Głębokie, to położone na Białorusi miasto powiatowe obwodu witebskiego. W dawnych czasach kresowe miasteczko w powiecie dziśnieńskim, nad brzegiem jeziora tegoż nazwiska, należało kolejno do magnackich rodów: Radziwiłłów, Korsaków, Zenowiczów, a po traktacie pokojowym w Rydze z 1921 roku wróciło do Rzeczypospolitej i stało się centrum administracyjnym dziśnieńskiego powiatu województwa wileńskiego. Głębokie, widok ogólny miasta przed 1930 r. CBN Polona Według opowieści Józef Piłsudski kilkakrotnie odwiedził Głębokie i okolice. Po akcji bezdańskiej w roku 1908 przez pewien czas ukrywał się w majątku Boryskowicze, należącym do Doboszyńskich. Gościł w Mosarzu, ale nie przywitali go zbytnio – właściciel, Kalikst Józef Piłsudski, unikał swego rewolucyjnego krewnego. Następnie, gdy Polska odrodziła się, a jego krewny został jej przywódcą, Kalikst Piłsudski bardzo żałował swojej nadmiernej ostrożności. Ale więzi rodzinne nadal nie zostały przerwane. W maju 1935 roku, kiedy zmarł Marszałek Jó...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej