Przejdź do głównej zawartości

Odsłonięcie pomnika Marszałka Piłsudskiego w Tumiłowiczach

We wsi Tumiłowicze, gm. dokszyckiej, w dniu 12 maja 1938 roku odbyła się wielka uroczystość żałobna i odsłonięcie pomnika Pierwszego Marszałka Polski Józefa Piłsudskiego.

Pomnik, postawiony na placu imienia Marszałka Józefa Piłsudskiego w Tumiłowiczach, ku uczczeniu pamięci Budowniczego Polski. Fot. Wiarus

W miesiącu październiku 1937 r., gromada Tumiłowicze, postanowiła uczcić pamięć Wodza Narodu Józefa Piłsudskiego i w tym celu na zebraniu kółka rolniczego powołano specjalny komitet. Komitet w osobach: pp.: Andrzejewskiego Czesława — kier. szkoły, Michniewicza Michała, Skałackiego Mikołaja i sierż. Plucińskiego Onufrego, postanowił wznieść pomnik na placu im. Marszałka Józefa Piłsudskiego, który został poświęcony w 1935 roku na wieść o zgonie Pierwszego Marszałka Polski Józefa Piłsudskiego. Myśl powziętą przez komitet gromada przyjęła z wielkim entuzjazmem, wyrażając zgodę na poparcie materialne.

Choć plac w tym czasie wyglądał nieszczególnie i pracy ziemnej było bardzo dużo, to jednak postanowiono myśl zrealizować jeszcze w 1937 r. Do pracy wstępnej nie potrzeba było długo prosić, a wystarczyło tylko zawiadomić gromadę, która stanęła zwartym szeregiem do pracy i płac w parę tygodni był gotów. W międzyczasie popłynęły groszowe składki na dalsze prace,związane z budową pomnika i w parę tygodni stanął piękny, na betonowej podstawie, z kamienia ciosany pomnik, z płaskorżeźbą Marszałka Piłsudskiego. Pomnik ogrodzono i zasadzono drzewka.

Na następnym walnym zebraniu kółka rolniczego, postanowiono pomnik odsłonić w dniu 12 maja 1938 r., tj. w trzecią rocznicę zgonu Wielkiego Marszałka.

W dniu 11 maja zabłysły stalowe hełmy i granatowo zielone proporczyki załopotały w górze. To oddziały K. O. P. zdążają na uroczystość odsłonięcia pomnika. Miejscowa ludność z ks. proboszczem prawosławnym na czele wyszła na spotkanie i przywitała wkraczające do wsi wojsko. Dowódca oddziału serdecznie dziękował za przywitanie, a następnie wszystko udało się na wyznaczone kwatery.

O godz. 10 dnia 12 maja na placu przy pomniku ustawiły się oddziały K. O. P. oraz wszystkie organizacje z dziatwą szkolną. Po raporcie zostało odprawione nabożeństwo żałobne na placu przy ołtarzu polowym i cerkwi.

O godz. 11 pan starosta dokonał odsłonięcia pomnika, a następnie wygłosił przemówienie do zebranych, podkreślając szlachetny czyn gromady. Następnie zabrał głos por. rez. pan Piotrowicz, kawaler orderu „virtuti militari", który w serdecznych słowach podziękował panu staroście i wojsku za liczny udział i pomoc.

Po przemówieniu nastąpił przemarsz wojska i organizacyj przed pomnikiem Marszałka Józefa Piłsudskiego.

O godz. 20.45 zebrane oddziały w chwili trzyminutowej ciszy sprezentowały broń, a ludność odsłoniła głowy. Cisza poprzedzona i zakończona była biciem dzwonów i wybuchem petard. Następnie dowódca miejscowego garnizonu odczytał wyjątki z pism Józefa Piłsudskiego. Na tym uroczystość została zakończona.

Wiarus: organ Korpusu Podoficerów Wojska Lądowego, Marynarki Wojennej i Korpusu Ochrony Pogranicza. R. IX, nr. 22

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Kresowe miasto Głębokie a Marszałek Piłsudski

Głębokie, to położone na Białorusi miasto powiatowe obwodu witebskiego. W dawnych czasach kresowe miasteczko w powiecie dziśnieńskim, nad brzegiem jeziora tegoż nazwiska, należało kolejno do magnackich rodów: Radziwiłłów, Korsaków, Zenowiczów, a po traktacie pokojowym w Rydze z 1921 roku wróciło do Rzeczypospolitej i stało się centrum administracyjnym dziśnieńskiego powiatu województwa wileńskiego. Głębokie, widok ogólny miasta przed 1930 r. CBN Polona Według opowieści Józef Piłsudski kilkakrotnie odwiedził Głębokie i okolice. Po akcji bezdańskiej w roku 1908 przez pewien czas ukrywał się w majątku Boryskowicze, należącym do Doboszyńskich. Gościł w Mosarzu, ale nie przywitali go zbytnio – właściciel, Kalikst Józef Piłsudski, unikał swego rewolucyjnego krewnego. Następnie, gdy Polska odrodziła się, a jego krewny został jej przywódcą, Kalikst Piłsudski bardzo żałował swojej nadmiernej ostrożności. Ale więzi rodzinne nadal nie zostały przerwane. W maju 1935 roku, kiedy zmarł Marszałek Jó...

Ocalić od zapomnienia - Władysław Dąbrowski

W dniu 9 lipca 2020 roku członkowie oddziału Związku Piłsudczyków Rzeczypospolitej Polskiej przeprowadzili wyprawę rozpoznawczą w okolicach wsi Hermanowicze (wieś w rejonie szarkowszczyńskim obwodu witebskiego), aby sprawdzić informacje o grobach polskich żołnierzy poległych podczas wojny polsko-bolszewickiej 1920 roku. mjr. Władysław Dąbrowski, fot. Muzeum Polskich Formacji Granicznych im. mjr. Władysława Raginisa Odkryliśmy, że 5-6 kilometrów od wioski Hermanowicze, obok ruin fundamentów i piwnic dawnego majątku Podolszczyzna, znajduje się kwatera polskich żołnierzy na terenie o wymiarach około 20 na 20 metrów. W kwaterze znajduje się 6 grobów: 5 szeregowców (nazwiska są czytane) 30. Pułku Strzelców Kaniowskich, którzy polegli (zamordowani) w potyczce z bolszewikami dnia 6 czerwca 1920 roku, oraz grób polskiego oficera (według opowiadań). Jego pomnik znajduje się 5 metrów od grobów i leży w ziemi na skraju urwiska, co uniemożliwiło odkrycie napisu. Również przy wejściu znajduje się g...

Polska Organizacja Wojskowa - Fragmenty witebskie

W dziejach polskiej myśli niepodległościowej, reprezentowanej w latach 1914 - 1921 przez organizacje młodzieży w Rosji, Witebsk ma swoją piękną kartę i obok Moskwy i Kijowa był, jeśli nie najliczniejszem, to z pewnością najruchliwszem i najbardziej zwartem ideowo, kulturalnie i towarzysko środowiskiem ożywionej działalności, prowadzonej w pierwszym rzędzie w karnych szeregach zainicjowanego tu w jesieni roku 1915 harcerstwa polskiego. Zarówno kierownicy jak i szeregowcy harcerstwa wileńskiego rekrutowali się początkowo niemal wyłącznie z elementów napływowych z b. Królestwa i Wileńszczyzny. Godną uwagi cechą środowiska był pozytywny stosunek młodzieży do idei niepodległościowej, mającej tu grunt b. podatny, czego wyrazem może być do pewnego stopnia fakt, że zorganizowaną podk oniec r. 1915 pracę rozpoczęło z inicjatywy uczestnika walk legjonowych, (pseudonim Topór), który dotarłszy w tym czasie do Witebska, w charakterze emisarjusza, potrafił natchnąć młodzież zapałem i wiarą w pomyśln...